Tadżykistan

Maria Jagodzińska
7 sty 2021
2 minut(y) czytania

Zaktualizowano: 2 maj 2022

Dzisiejsza podróż będzie trochę dalsza - przybliżę Wam jedyną środkowoazjatycką republikę z większością mówiącą językiem z grupy indoeuropejskich. Dżumhurii Todżykiston to kraj śródlądowy wciśnięty między Uzbekistan, Chiny, Afganistan i Kirgistan, ponad 2 razy mniejszy od Polski. Zamieszkuje go prawie 8 milionów ludzi, a stolica to Duszanbe. Prezydent nazywa się Emomali Rahmon i miłościwie panuje od Roku Pańskiego 1994, czyli standardowo biorąc pod uwagę specyfikę krajów postradzieckich. Tyle z danych ogólnych.

Źródło: https://www.panstwaswiata.pl/tadzykistan/

Flaga Tadżykistanu, źródło: http://www.pngall.com/tajikistan-flag-png/download/8801

Tadżykistan nie jest krajem zbytnio przyjaznym dla turystów z kilku powodów. Po pierwsze, większość kraju znajduje się na wysokości ponad 3000 m n.p.m. Po drugie, baza turystyczna jest praktycznie nierozwinięta. Po trzecie, kraj nie dba zbytnio o dziedzictwo kulturowe, pakując pieniądze przede wszystkim w wojsko.

Źródło: https://www.konflikty.pl/tag/tadzykistan/

Ubytki w dziedzictwie kulturowym ludzkim rekompensują widoki, jakie można tam zastać. Najwyższy szczyt wznosi się na wysokość prawie 7500 m n.p.m., a jego nazwa budzi u Polaka lekki niesmak - Pik Komunizmu.

Zaletami kraju są górskie pejzaże, malownicze jeziora rozpościerające się w dolinach i Amu-Daria, wijąca się pomiędzy tym wszystkim. Temperatury są różne - właściwie od +50 do -50 stopni, w zależności od miejsca i pory roku.

Źródło: https://hasajacezajace.com/tadzykistan-trekking-jezioro-zaroshkul/

Jeżeli chodzi o warunki materialne, jak żyje się ludziom - nie za dobrze. Za średnią tadżycką pensję jedna osoba w Polsce ledwo się wyżywi (ok. 500 zł), sporo osób cierpi na niedożywienie, kraj trawiło wiele chorób, a największym z mojego punktu widzenia problemem jest ubóstwo i brak programu władz w Duszanbe, który mógłby chociaż trochę pomóc najbiedniejszym. Nic dziwnego, że ludzie migrują do Rosji za chlebem, często podejmując niebezpieczne roboty na czarno.

Źródło: https://www.tygodnikpowszechny.pl/bogaci-i-biedni-28960

Duszanbe, stolica, nazwę swoją wzięło od cotygodniowego targu, który odbywał się w poniedziałki i sama nazwa oznacza właśnie pierwszy dzień tygodnia. Czytając blogi podróżników, którzy to miasto odwiedzili, dowiadujemy się, że nie ma tam zbyt dużo do zwiedzania, skoro można wszystko co najciekawsze zobaczyć w jeden dzień.

Warty polecenia jest park Rudaki (nazwa na cześć perskiego poety, zdjęcie pomnika poniżej), park Pobiedy czy bazar Mekhrgon. Można zajść do Muzeum Narodowego czy Muzeum Instrumentów Ludowych, otwierane - co ciekawe - na życzenie, ze względu na niską popularność.

Żródło: http://przepodroze.pl/duszanbe-splendor-po-godzinach/pomnik-rudaki-w-parku-rudakiego-duszanbe-tadzykistan/

Na koniec ciekawostka językowa. Tadżycki mimo bycia bardzo zbliżonym do perskiego, jest zapisywany cyrylicą ze specjalnymi znakami. Jeżeli zastanawialiście się kiedykolwiek, jak perski wyglądałby w wersji grażdanki, macie odpowiedź niżej w postaci paszportu obywatela tego kraju.

Moim zdaniem jest to trochę dziwny relikt Związku Radzieckiego, który powinien być zmieniony ze względu na trudność oddania niektórych dźwięków/liter i jest zauważalna tendencja "powrotu do korzeni".